Το σκάκι είναι άθλημα και όπως συμβαίνει με όλους τους αθλητές, σε όλα τα αθλήματα, υπάρχουν οι καλές στιγμές αλλά και οι κακές στιγμές. Περίοδοι όπου πετυχαίνουν πολύ καλές επιδόσεις και ρεκόρ, ενώ σε άλλες στιγμές γίνετε μια μεγάλη «κοιλιά» στην απόδοσή τους. Συνήθως όταν γίνετε κάποιο λάθος ή πέφτει η απόδοση ενός αθλητή αυτός απογοητεύεται, η εμπιστοσύνη στον εαυτό του περνάει κάποια κρίση ή χάνει ένα ποσοστό από την αγάπη που έχει στο άθλημα. Δεν αναφέρομαι μόνο στους επαγγελματίες αθλητές αλλά κυρίως στους ερασιτέχνες.
Η κακές αποδόσεις, τα λάθη και οι χαμένες παρτίδες αναπόφευκτα θα συμβούν σε όλους μας. Αυτές είναι πολύ καλές στιγμές για να κάνουμε μια αυτοκριτική, να βρούμε τι ακριβώς φταίει και να βελτιώσουμε το παιχνίδι, αλλά και τον χαρακτήρα μας.
Με τον ορισμό «πατάτα» μπορούμε να χαρακτηρίσουμε κόσμια ένα λάθος που έγινε σε κάποια παρτίδα. Από όλα τα παραπάνω αλλά και λόγο της κούρασης από τους συνεχείς αγώνες οι κορυφαίοι παίχτες πέταξαν πολλές πατάτες…
Στην θέση του διαγράμματος την κίνηση έχει ο Βάν Βέλι με τα λευκά. Η θέση του είναι λίγο στριμωγμένη. Ενώ θα μπορούσε να κάνει διάφορες κινήσεις όπως το ε4 ή το Ιγ3, αυτός διάλεξε το δ4. Έπειτα από την απλή απάντηση ε4, άρχισε να ιδρώνει και να στριφογυρνά στην καρέκλα του μιας ο ίππος δ5 έχει μια επιβλητική θέση. Ο Καριάκιν κέρδισε εύκολα. Η παρτίδα είναι αφιερωμένη στον Γιάννη και τον Αλέξανδρο, φανατικούς λάτρεις των ίππων… :-)
Σας έχω επαναλάβει πολλές φορές το ρητό που έχω ακούσει από τον Γ. Παπαγεωργίου, δηλαδή «όποιος το ροκέ του κάνει, την παρτίδα δεν την χάνει…» Και καλά αν ο αντίπαλος σε εμποδίσει να κάνεις ροκέ το καταλαβαίνω, αλλά αν μόνος σου το επιλέξεις τότε ποιος σου φταίει;
Δεν φτάνει που λανθασμένα ο Γκίρι είχε σπρώξει το θ πιόνι του· χωρίς να σκεφτεί καθόλου τι απειλεί ο λευκός άρχισε να σπρώχνει και το ζ πιόνι του. Η μια πατάτα έπειτα από την άλλη… Και έπειτα από το αντί-χτύπημα Α:α5 η θέση του μαύρου καταστράφηκε εντελώς.
Γενικά είναι άσχημο να είσαι ο τελευταίος του τουρνουά. Είναι άσχημο όταν σε κοιτάνε όλοι να τρίβουν αργά – αργά τα χέρια τους και να λένε «ωραία! Να η ευκαιρία μου να πάρω έναν ολόκληρο βαθμό, χε-χε» Ένας από αυτούς τους «κακόμοιρους τύπους» είναι Γκέλφαντ. Ναι ο Ισραηλινός σκακιστής που θα παίξει σε λίγους μήνες στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος :-)
Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω ο Ιβαντσούκ άλλαξε βασίλισσες στην 24η κίνηση και θυσίασε ένα ολόκληρο πιόνι στην 26η. Ξέρω πολλά παιδάκια δημοτικού που δεν θα έπαιζαν μια σειρά από τόσο άσχημες κινήσεις! Το λάθος όμως του Ουκρανού σκακιστή βασίζετε σε ψυχολογικά κριτήρια. Σκέφτεται ότι σχεδόν όλοι έχουν κερδίσει τον Γκέλφαντ, γιατί να μην το κάνω και εγώ;
Όμως έπειτα από την κίνηση 26.α4 (Δείτε το διάγραμμα) η παρτίδα είναι χαμένη και ο Ιβαντσούν υποχρεώθηκε να υπογράψει με δυσμενείς όρος τα παρτιδόφυλλα…
Ο Γκασίμοβ είναι από τους παίχτες που φοράνε το κόκαλο στη μύτη και βγαίνουν για κυνήγι με το ρόπαλο! Είναι μια κλασική περίπτωση ζουλού – επιθετικού παίχτη. Άμα φας την ροπαλιά θα πέσεις ξερός, αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο στην παρτίδα με τον Ρανζάμποβ. Στην 16η κίνηση ο Γκασίμοβ με τα λευκά έπαιξε γ5 θυσιάζοντας ένα πιόνι. Τα μαύρα το έφαγαν και κέρδισαν εύκολα την παρτίδα.
Υπήρχε και μια ακόμη ενδιαφέρουσα «ροπαλιά» στην κίνηση 41 με την θυσία του αξιωματικού (Δείτε το διάγραμμα αριστερά). Οι πύργοι του λευκού αποκτούν ενεργητικότητα και κάνουν κάποιες απειλές στο μαύρο βασιλιά. Τα μαύρα όμως ήταν αρκετά προσεκτικά και πήραν ολόκληρο τον βαθμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου