Ε δεν είσαι και ο Τσακ!

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από επαίνους. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να δείξουμε κάτι που κάναμε και όλοι κατά καιρούς αναζητούμε την επιβράβευση. Υπάρχει όμως μια λεπτή νοητή γραμμή που διαχωρίζει τα άτομα που έχουν απλά αυτοπεποίθηση, με τα άτομα που είναι εγωιστές ή εγωκεντρικοί. Σε γενικές γραμμές οι σκακιστές είναι περισσότερο εγωκεντρικοί σε σχέση με έναν άλλο κοινό άνθρωπο.

Αναλύοντας την ψυχολογική πλευρά αυτού του φαινομένου, διαπιστώνουμε ότι συμβαίνει για δύο λόγους. Είτε από άγνοια, δηλαδή ο σκακιστής δεν μπορεί να αντιληφθεί ή δεν φαντάζεται ότι υπάρχουν καλύτεροι παίχτες από αυτόν, είτε κερδίζοντας κάποιο τουρνουά ή πολλές παρτίδες. Οι πολλές συνεχόμενες νίκες επηρεάζουν την αντικειμενικότητα ενός ανθρώπου και τον κάνουν να νοιώθει άτρωτος. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Γ. Κασπάροβ. Όπως ο ίδιος είχε πει «εκείνη την περίοδο ένοιωθα σιδερένιος, σαν να μην μπορεί να με διαπεράσει τίποτα». Εννοούσε την περίοδο λίγο πριν το ματς για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2000. Αντιμετώπισε αρκετά χαλαρά το ματς και έχασε σχετικά εύκολα τον τίτλο του από τον Ρώσο Κράμνικ.

Έτσι λοιπόν οι σφαλιάρες έρχονται, είναι δυνατές και πονάνε για καιρό… Το θέμα όμως δεν είναι η σφαλιάρα αυτή κάθε αυτή. Είναι το τι γίνετε έπειτα από αυτήν. Θα αλλάξει ο σκακιστής ή θα συνεχίσει να κάνει τα ίδια; Γιατί είναι πραγματικά πολύ ενοχλητικό να αναλύεις μια παρτίδα και κάποιος να πετάγεται απρόσκλητος και να βάζει τα χέρια μέσα στην σκακιέρα, προσπαθώντας να επιβάλει την δική του κίνηση. Είναι πολύ ενοχλητικό να μην ακούει κάποιος τι λες και να σε διακόπτει απλά για να πει το δικό του.

Κάποιος μου είπε ότι ο Σπηλιάδης δήλωσε πριν το τουρνουά ότι θα κάνει εύκολα επτά νίκες σε επτά αγώνες...
Κάτσε βρε αγόρι μου, δεν είσαι και ο Τσακ Νόρις! Ούτε καν το πρώτο ΕΛΟ δεν είσαι. Ούτε καν ξέρεις τίποτα για τους αντιπάλους σου. Δεν έχεις ακούσει ποτέ για το "Γιαννιώτικο ΕΛΟ";

Ένα μεγάλο ΣΤΟΠ στα όνειρα του πατρινού σκακιστή έβαλε ο Δημήτρης κερδίζοντας τον σε μόλις 18 κινήσεις! Αυτό ονομάζετε μινιατούρα, είναι δηλαδή μια παρτίδα που έχασε κάποιος πολύ γρήγορα.

Το πρώτο λάθος. Έχω μεταφράσει ένα βίντεο από τον γκρανμέτρ Ι. Σμίρνοβ στο οποίο λέει: «το να φας είναι λάθος». Ακριβώς αυτό το λάθος κάνει εδώ ο Σπηλιάδης. Τρώει στο η5 έναν αξιωματικό και βοηθάει τα λευκά να φέρουν τον ίππο στην επίθεση.

Το δεύτερο λάθος. Στην θέση του διαγράμματος τα μαύρα έπαιξαν η6. Και να με πληρώνατε αυτή την κίνηση δεν θα την έκανα. Σας έχω πει πολλές φορές το ρητό του Γιάννη: «όποιος το ροκέ του κάνει, την παρτίδα δεν την χάνει». Τα μαύρα ούτε κατά διάνοια δεν προσπαθούν να κάνουν το ροκέ τους. Βασικά ο Σπιλιάδης παραπονέθηκε ότι έκανε απλά ένα μικρό λάθος λίγο αργότερα, ότι και καλά έστησε τον πύργο του. Όμως στην πραγματικότητα έχει ήδη κάνει δυο πολύ σοβαρά λάθη, ένα στρατηγικό και ένα ποζιτιονέλ. Λάθη που δεν φαίνονται αν αναλύσει κάποιος την παρτίδα με τον υπολογιστή, αλλά εάν καταλάβει τις απλούς και ουσιαστικούς κανόνες του παιχνιδιού.

Τρίτο λάθος. Ο Σπιλιάδης δεν είχε τα ψυχικά αποθέματα να εγκαταλείψει αμέσως και συνέχισε για μερικές κινήσεις. Έτσι ο Δημήτρης έκανε ένα πολύ ωραίο σούβλισμα που αναγκάζει τα μαύρα να εγκαταλείψουν! Μπορείτε να βρείτε το σούβλισμα; Στην θέση του τρίτου διαγράμματος παίζουν τα λευκά. Την κίνηση – λύση θα την δείτε στην παρτίδα που ακολουθεί.

.